Ezechiel urodził się w Ziemi Izraela w rodzinie swego ojca Buziego, kapłana,1 i tam rozpoczął swoją karierę proroka.2. Następnie, w roku 3327 (434 p.n.e.), Jerozolima została zdobyta przez Nabuchodonozora, króla Babilonii. Nabuchodonozor zesłał żydowskiego króla Jehojachina (Jekoniasza) wraz z dziesięcioma tysiącami jeńców, w

קהילה יהודים משיחיים 16-sty Marca – Znak Końca Czasów? Dokładnie w tym dniu, który w kalendarzu rabinicznym przypada na 1-szego Nissan, Instytut Świątynny planuje organizację potężnej demonstracji w Jerozolimie, w obrębie Wzgórza Świątynnego. Impreza rozpocznie się o godzinie 12-stej w południe i potrwa aż do północy. Do kogo wystosowano zaproszenie i jakie argumenty przemawiają za słusznością planowanej demonstracji? Poniżej prezentujemy polskie tłumaczenie oryginalnego ogłoszenia umieszczonego na oficjalnej stronie internetowej Instytutu Świątynnego w Jerozolimie, 16-sty marca 2010 – Międzynarodowy Dzień Pobudzania Świadomości nt. Wzgórza Świątynnego. Organizacje biorące udział w pierwszym, rokrocznym Międzynarodowym Dniu Pobudzania Świadomości nt. Wzgórza Świątynnego: Z Izraela: Instytut Świątynny, Organizacja Na Rzecz Odnowienia Świątyni (ORT), Women in Green, Matot Arim, Manhigut Yehudit, The Nascent Sanhedrin, Fundacja Dziedzictwa Narodowego Wzgórza Świątynnego, Organizacja Praw Człowieka na Wzgórzu Świątynnym, Radio Free Nachlaot, El Har Hashem – Biuro Adwokackie Wzgórza Świątynnego, Israel National Radio Międzynarodowe: Światowy Komitet dla Ziemi Izraela (WCLI), Jewish Activists Network, Bnai Elim, All4Israel, Amerykanie dla Bezpiecznego Izraela (AFSI) Czy Jesteś Świadom Tego Że: Wzgórze Świątynne jest najświętszym miejscem świata; pomimo tego Żydzi oraz wszyscy nie wyznający Islamu, zostali pozbawieni prawa modlenia się tam w grupach, a nawet indywidualnie; odmowa tych praw jest połączona z ciągłym poniżaniem, i brakiem otrzymania możliwości wyrażania jakichkolwiek religijnych sentymentów na terenie Wzgórza Świątynnego. - Tylko Żydzi są zmuszeni do długiego oczekiwania, zanim zostanie im udzielone pozwolenie na poddanie się rewizji przez funkcjonariuszy ochrony. - Tylko Żydzi są zmuszeni do wylegitymowania się przed funkcjonariuszami policji. - Tylko Żydzi są śledzeni i niepokojeni przez izraelską policję oraz muzułmańskich ochroniarzy ‘Łakf’ w czasie pobytu na Wzgórzu. - Tylko Żydzi są aresztowani za przestępstwa takie jak modlitwa, zamykanie oczu, pochylanie się oraz śpiewanie. - Premier Izraela nie wciągnął Wzgórza Świątynnego do swojego ‘Planu Dziedzictwa Narodowego’, pośród wielu innych miejsc o znaczeniu historycznym, kulturalnym i religijnym dla narodu żydowskiego, i w związku z tym nie otrzymał środków budżetowych na renowację, utrzymanie i upiększenie tego historycznego miejsca. Wzgórze zostało pozostawione całkowicie w rękach Muzułmańskiego Zarządu i jest używane przez Muzułmanów do kultywowania następujących świętokradczych praktyk: - Nielegalne wykopy powodujące zniszczenie dowodów archeologicznych wskazujących na położenie Świątyni w tym miejscu oraz historyczną, żydowską obecność na Wzgórzu. - Niekończące się podburzanie przeciwko Państwu Izrael i Narodowi, wychodzące z wnętrza Meczetu. - Fizyczne ataki na Żydów na terenie Wzgórza oraz pod Wzgórzem, przy Ścianie Płaczu. Pierwszy Międzynarodowy Dzień Pobudzania Świadomości nt. Wzgórza Świątynnego: 16-sty Marca, Rosz Chodesz Nissan W odpowiedzi na powyższe, wzywamy wszystkie grupy do zjednoczenia się aby rozpocząć walkę z tą wciąż trwającą parodią. Wzywamy do obchodów dnia nazwanego ‘Międzynarodowym Dniem Pobudzania Świadomości nt. Wzgórza Świątynnego’. Nie próbujemy się czarować i jesteśmy w pełni świadomi, że długa walka jest wciąż przed nami, ale pomimo tego, musimy rozpocząć naszą pracę. Musimy na nowo sprowadzić Wzgórze Świątynne do wnętrza naszych serc i umysłów, i rozpocząć przywracanie mu jego dawnej chwały. Tak, to będzie długa i trudna droga, tak samo jak nasz powrót na Syjon po 2,000 lat wygnania. Nasi rodzice, dziadkowie i pradziadkowie mieli swoją misję, i my także mamy swoją. - Wzywamy Żydów do przybycia pod Bramę Mugrabi na Wzgórzu Świątynnym, w dniu 16-stego Marca, po zanurzeniu się w koszernej mykwie, zgodnie z Prawem Tory, aby godnie wejść na Wzgórze Świątynne. Prosimy abyście przybyli pod bramę nie później niż o 7:15 rano i prosimy, abyście nie zakładali na nogi skórzanych butów, zgodnie z Prawem Tory. Będzie dostępny przewodnik o godzinie 6:15 rano na placu Rova, który poprowadzi mężczyzn do Szuwu Banim Mikweh na starym mieście. Proszę przybądźcie na czas. Ludzie z pozostałych narodów są również zaproszeni i zachęceni do przyłączenia się do nas. - Wzywamy Żydów i Ludzi z pozostałych narodów na świecie, aby apelowali w tej sprawie do Premiera Izraela – telefonicznie, faxem albo przez e-mail. - Wzywamy Żydów i Ludzi z pozostałych narodów na świecie aby upamiętnili dzień 16-sty Marca, Rosz Chodesz Nisan, solidaryzując się ze Wzgórzem Świątynnym i proroczą wizją ‘domu modlitwy dla wszystkich narodów’. - Wzywamy Żydów i Ludzi z pozostałych narodów na świecie aby upamiętnili dzień 16-sty Marca, Rosz Chodesz Nisan, poprzez zgromadzenie się na modlitwie i dyskusji, dzieląc się tym słowem ze wszystkimi i pobudzając świadomość na temat niesprawiedliwości mającej miejsce na Wzgórzu Świątynnym. Sugerujemy prowadzenie modlitw przed Izraelskimi Konsulatami i Ambasadami. Dlaczego wybraliśmy Rosz Chodesz Nissan, pierwszy dzień miesiąca Nissan jako Międzynarodowy Dzień Pobudzania Świadomości nt. Wzgórza Świątynnego? - Ten dzień jest rocznicą poświęcenia Świątyni. - Ten dzień jest pierwszym dniem rozpoczęcia świętej posługi w Świątyni. - Ten dzień jest dniem, w którym ogień z Nieba spadł na ołtarz, i pierwszym dniem, w którym Szechina, Boska Obecność, zstąpiła do Świątyni. - Nissan jest miesiącem odkupienia, miesiącem w którym nasi praojcowie zostali wykupieni z egipskiej niewoli. Ale ten miesiąc nie jest nazwany tak tylko z powodu nadchodzącego Święta Pesach i przejścia naszych przodków z niewoli do wolności. Tradycja uczy nas, że także w przyszłości nastąpi wielkie i ostateczne odkupienie w miesiącu Nissan. Wykonajmy swoją część aby przyczynić się do urzeczywistnienia tego dzieła! (KONIEC CYTATU)Cel wydaje się być szczytny i szlachetny, a jednak nie wszyscy Żydzi podzielają entuzjazm związany z budową Trzeciej Świątyni. Ultra-Ortodoksyjna społeczność żydowska jest zdania, że tylko Mesjasz ma prawo rozpocząć budowę Trzeciej Świątyni, dlatego nie ‘kiwną nawet jednym palcem’ dopóki nie pojawi się Mesjasz. Dlaczego wierzą w ten sposób? „Zgodnie z pismami Rambama (Mosze Ben Majmon), w jego pracy zatytułowanej: Prawa nt. Wybranego Domu (rozdział 1, §1), Żydzi otrzymali przykazanie wybudowania Domu dla Boga. Rambam umieszcza to przykazanie pośród 613-stu Przykazań Tory, zaznaczając wprawdzie, iż obowiązuje ono tylko w przypadku braku fizycznej Świątyni. Rambam opiera się w tym przypadku na słowach zanotowanych w księdze Szemot, gdzie napisano: ‘I wystawią mi Świątynię, abym zamieszkał pośród nich.’ [25:8] Według Rambama, naród żydowski jest zobowiązany postawić Świątynię, używając do tego celu wszelkich dostępnych sił i środków oraz wykorzystując taką ilość czasu, jaka będzie potrzebna do zakończenia budowy. Kontynuując ten temat, w dziele zatytułowanym: Prawa Królów (rozdział 11, §4), Rambam oświadcza, że tylko Mesjasz – ziemski, żydowski król – rozpocznie budowę Trzeciej Świątyni. Rambam dodaje w tym miejscu, że jedynym dowodem tożsamości Mesjasza będzie wybudowana przez niego Świątynia. Rambam pisze: ‘On będzie tym, który wybuduje Świątynię.’” [Źródło: ; Tłumaczenie własne z języka angielskiego] Również rząd Izraela obawia się niezadowolenia ze strony muzułmańskiego świata. Dlatego właśnie w informacji na temat stowarzyszeń biorących udział w proteście nie wymieniono żadnej oficjalnej organizacji rządowej. Również członkowie rządu Izraela nie pojawią się w tym dniu aby poprzeć demonstrację. Wielu Chrześcijan natomiast sygnalizuje swoje poparcie i chęć przyłączenia się nie tylko do zaplanowanej pikiety, ale przede wszystkim do prac przy wznoszeniu Świątyni. Żydzi zaangażowani w projekt Trzeciej Świątyni doskonale zdają sobie z tego sprawę. Dlaczego zatem Instytut Świątynny nie nazwał w tym miejscu rzeczy po imieniu? Dlaczego nie napisano wyraźnie, że apel jest skierowany również do tych spośród Chrześcijan, którzy deklarują swoje aktywne poparcie? Nigdzie w tekście tego ogłoszenia autorzy nie używają słowa ‘Chrześcijanie’, nazywając ich raczej tymi, którzy nie wyznają Islamu (all non-Moslems) oraz ludźmi z pozostałych narodów (Gentiles). Dlaczego? Nie oszukujmy się. Pracownicy Instytutu Świątynnego nie zamierzają zniechęcić do siebie reszty żydowskiego świata poprzez faworyzowanie Chrześcijan, bez względu na ich stopień poparcia dla radykalnego syjonizmu. Wbrew przejawianym, złudnym marzeniom, Chrześcijanie nie otrzymają szczególnych przywilejów w tym względzie, chociaż przyłożą rękę do budowy Świątyni. Instytut Świątynny potrzebuje wprawdzie materialnej pomocy Chrześcijańskich Syjonistów, jednak na tym obopólna symbioza się kończy, albowiem Chrześcijanie w oczach Żydów pozostaną nadal naśladowcami fałszywego Mesjasza i póki co, nic nie jest w stanie zmienić tego obrazu. Dlatego jeśli Trzecia Świątynia zostanie wybudowana, żaden Chrześcijanin nie będzie miał prawa przekroczyć jej progów. Nie łudźmy się czytając słowa proroctwa z Księgi Izajasza 56:7 cytowane w powyższym apelu, ponieważ czas ten jeszcze nie nastał. Jeżeli natomiast Chrześcijanie będą pragnęli wyprzedzić przyszłe wydarzenia i wypełnić to proroctwo w teraźniejszym okresie, będą musieli się wyprzeć swej wiary w Jezusa i przyjąć konwersję na Judaizm, gdyż tylko pod tym warunkiem uzyskają pełny dostęp do uczestnictwa w rytuale Świątynnym. I chociaż teraz pracownicy Instytutu Świątynnego potrzebują poparcia ze strony Chrześcijan, to jednak w momencie odbudowy Świątyni – jeśli ten moment rzeczywiście nastąpi – starożytna tabliczka powróci na swoje miejsce: Napis w języku greckim ostrzega:„Żaden obcy nie ma wstępu poza balustradę oraz plac świątynny. Ktokolwiek zostanie na tym przyłapany, sam będzie winny swojej śmierci, którą poniesie.” Artykuł Przygotował: Bartek Świerczek שלום חברים Szalom Przyjaciele!

Trzy niezwykłe wydarzenia wywołały tezę, że biblijne proroctwa dotyczące końca świata i przyjścia Mesjasza mogą się spełnić już wkrótce… Ciarki przechodzą po ciele, gdy się o tym czyta, a ci którzy w to wierzą, próbują ostrzec resztę. O tym, co może się stać i ile szkody może wyrządzić człowiek drugiemu człowiekowi, pisali niejednokrotnie prorocy z całego świata i różnych epok Tym razem jednak wszystko wydaje się układać w całość, która przez niektórych nazwana jest wręcz „spełnianiem się biblijnych przepowiedni”. Pierwszym wydarzeniem, które może oznaczać koniec świata, były narodziny czerwonej jałówki Miała ona przyjść na świat po dwóch tysiącach lat w Izraelu – zwierzę pojawiało się już w powieściach „końca czasów” zarówno w chrześcijaństwie, jak i judaizmie. Wieść o urodzeniu czerwonej jałówki bez skazy miała zwiastować przyjście na świat Mesjasza. The Temple Institute ogłosił narodziny za pośrednictwem YouTube i powiedział, że jałówka i jej matka poddane zostaną „szeroko zakrojonemu badaniu” w celu ustalenia, czy jest zwierzę jest faktycznie bez skazy. Mówi się, że czerwone cielę „przynosi obietnicę przywrócenia biblijnej czystości światu”. Czerwone jałówki występują w opowieściach „końca czasów”, z narodzinami i poświęceniem czerwonej krowy, która poprzedza budowę Trzeciej Świątyni w Jerozolimie. W głównym nurcie judaizmu ortodoksyjnego odbudowa świątyni nastąpi przed przyjściem żydowskiego Mesjasza. Dwie poprzednie świątynie zostały zniszczone. Temple Institute i inne organizacje zostały ustanowione w celu zbudowania Trzeciej Świątyni na Górze Moriah lub Wzgórze Świątynne. Jednak niektórzy teolodzy uważają, że budowa Trzeciej Świątyni jest powiązana z „Dniem Sądu” lub „końcem czasów”. Badania wykazały, że czerwona jałówka jest bez skazy, co w obliczu tego, co mówi przepowiednia, może być znakiem końca świata. Drugim zjawiskiem zwiastującym koniec świata są ryby w Morzu Martwym Mówi się, że wysokie zasolenie Morza Martwego uniemożliwia rybom życie w nim. Niemal natychmiast ryby zginęłyby, gdyby się tam dostały. Czy aby na pewno? Jakiś czas temu naukowcy zauważyli w Morzu Martwym ławicę ryb! Byli zszokowani odkryciem i nie wiedzieli, jak logicznie to tłumaczyć. Izraelski fotoreporter Noam Bedein powiedział, że to jezioro nie jest martwe! To także znajdowało się w księdze Ezechiela, zwiastującej koniec świata i powtórne przyjście Mesjasza: A On rzekł do mnie: Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów, i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają się zdrowe. Wszystkie też istoty żyjące, od których tam się roi, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostają przy życiu: będą tam też niezliczone ryby, bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione Ezechiel, kapłan i prorok, który pojawia się w Starym Testamencie, przewidywał, że Morze Martwe będzie mieć w sobie życie, co będzie proroctwem końca. Trzecim zwiastunem jest wąż na Ścianie Płaczu Fundacja Dziedzictwa Zachodniej Ściany opublikowała materiał wideo o wężu wyłaniającym się z jednego z najświętszych miejsc judaizmu. Podczas incydentu wąż podobno odstraszał gołębia – który według niektórych jest oznaką nadchodzącego niebezpieczeństwa, a wąż nawiązuje do raju. Mówi się,że ten incydent zwiastuje nadejście Mesjasza.

W czasach przed Hellenem Grecy składali ofiary w miejscach na zewnątrz, a nie wewnątrz świątyni. Budowa greckiej świątyni była sztuczna; to znaczy, że jest zupełnie inny niż jego naturalne środowisko. Jego obrazowe tonacje i geometryczna struktura były osadzone w panoramie jako na bok, bez łączenia.

Plan Świątyni z czasów Salomona Świątynia Jerozolimska (heb. ‏בֵּית הַמִּקְדָּשׁ‎, Bejt Ha-Mikdasz; aram. ܗܝܟܠܐ_ܕܫܠܝܡܘܢ; gr. Ναός της Ιερουσαλήμ)- starożytne, biblijne miejsce kultu przeznaczone do składania ofiar dla Boga YHWH istniejące z przerwami od X wieku do 70 roku w regionie Starego Miasta we wschodniej Jerozolimie. Była jedną świątynią uznawaną przez wyznawców judaizmu. Zgodnie z Tanachem (Biblią hebrajską) świątynie kazał wznieść izraelski król Salomon na wzgórzu Moria, gdzie wiele wieków Abraham miał ofiarowaćIzaaka, co miało miejsce prawdopodobnie między 966 a 957 Prosperowała ona do oblężenia Jerozolimy przez babilońskiego króla Nabuchodonozora II w 587/586 roku gdy stolica została zburzona wraz z przybytkiem. Po zajęciu Babilonu przez Persów, Żydzi ponownie odbudowali świątynie pod przywództwem Zerubabbela i Szeszbazara, a potem Nehemiasza. Tymczasem Samarytanie ustanowili własne miejsce kultu na górze Gerizim. Druga świątynia została sprofanowana w 167 gdy przemocą przemianowano ją na świątynie Zeusa przez greckiego króla Antiocha IV Epifanesa, ale żydowscy powstańcy pod przywództwem Judy Machabeusza ją rekonsekrowali w 164 Herod Wielki, król Judei z nadania Rzymskiego, rozbudował drugoświątynny przybytek do monumentalnego cudu architektury. Rozbudowała zaczęła się ok. 30 i trwała oficjalnie przez 10 lat, chociaż pomniejsze prace kontynuowano i zakończyły się dopiero na kilka lat przed ostatecznym spaleniem świątyni przez rzymskie wojska pod wodzą przyszłego cesarza Tytusa. Z tej ostała się do czasów współczesnych tzw. jedynie ściana płaczu, która nawet nie była bezpośrednią częścią sanktuarium, lecz muru go okalającego. W eschatologii żydowskiej i chrześcijańskiej istnieje silna wiara w odbudowę tzw, trzeciej świątyni. Historia[] Początki[] Izraelici po wyjściu z Egiptu, jako koczownicy, wznieśli przenośny przybytek zwany Namiotem Spotkania (Wyj 25). Po zdobyciu Kaananu, umieszczono go w Szilo (Joz 18). Podczas wojen izraelsko-filistyńskich główny element namiotu - Arka Przymierza, został zrabowany do filistyńskiego miasta Aszdod (1 Sm 6), a gdy Filistyni ją zwrócili - namiot rozstawiono w Nob (1 Sm 21), potem w Gibeonie (1 Krn 21), podczas gdy arka znajdowała się wpierw w Beit Szemesz (Scytopolis; 1 Sm 6), a potem Baali judzkiej (2 Sm 6). Ostatecznie król Dawid przeniósł Arkę do Jerozolimy i ustanowił kult wokół niej (2 Sm 6, 1 Krn 6, 16). Planował również wznieść świątynie (1 Krn 22), ale z woli samego Boga, który wyznaczył na budowniczego jego syna, Salomona - zmienił zdanie (1 Krn 28). Gdy Salomon został królem - przeniósł resztę przybytku z Gibeonu (1 Krl 8) do Jerozolimy i w czwartym roku podjął się budowy świątyni (1 Krl 6). Pierwsza świątynia[] Kiedy królestwo rozpadło się na północny Izrael i południową Judę, król izraelski Jeroboam zakazał swym poddanym odwiedzać świątynie znajdującą się w rękach Roboama, jego południowego wroga (1 Kr l12). Tymczasem na Jerozolimę najechał faraon Egiptu, Szeszonk I, i złupił miasto oraz świątynie z jej kosztowności - w tym złotych tarczy Salomona. Roboam więc musiał je zastąpić brązowymi. (1 Krl 14). Wnuk Roboama - król Asa (Azael), złożył w świątyni sprzęty liturgiczne, złoto i srebro, drogocenne naczynia, poświęcone przez jego ojca, Abiasza, ale część z tych bogactw musiał później zabrać, aby zapłacić królowi Damaszku za sojusz przeciwko Izraelowi (1 Krl 15). Następcy Asy: Jehoszafat, Jehoram i Achazjasz , złożyli w przybytku dary (2 Krl 12). W świątyni jerozolimskiej miało miejsce obalenie i zamordowania Atalii na czele z arcykapłanem Jojadą, który wyznaczył jej wnuka, Joasza na kolejnego króla (2 Krl 11). Joasz zainicjował zbiórkę pieniędzy na rzecz renowacji obniszczonej za panowania poprzednich królów świątyni, ale gdy kraju zagroził aramejski król Chazael - zmuszony był zapłacić mu haracz ściągnięty ze świątynnego skarbca (2 Krl 12). Podczas wojny między synem i następcą Joasza judzkiego, Amazjaszem, a królem izraelskim również o imieniu Joasz sanktuarium znów zostało ograbione z kosztowności (2 Krl 14). Wnuk Amazjasza -Jotam, dobudował do świątyni bramę górną (2 Krl 15). Król Achaz wyniósł z przybytku złoto i srebro, aby opłacić sojusz z asyryjskim królem Tiglat-Pileserem III. Gdy spotkał się ze swoim zwierzchnikiem w Damaszku, obecny tam ołtarz zrobił na nim takie wrażenie, że kazał arcykapłanowi Uriaszowi, wybudować jego kopie w Jerozolimie, a stary ołtarz usunąć. Później musiał znów zdemontować niektóre elementy sakralne, aby opłacić haracz nałożony przez Asyryjczyków (2 Krl 16). Król Ezechiasz modlił się w świątyni do Jahwe o wybawienie przed asyryjską karną ekspedycją (2 Krl 19). Jego następca Manasses, wprowadził do przybytku kult pogański m. in. posąg bogini Aszery (2 Krl 21). W osiemnastym roku panowania Jozjasza, arcykapłan Chilkiasz (Helkiasz) odnalazł w świątyni zaginioną księgę prawa (2 Krl 22) - utożsamianą w tradycji judeochrześcijańskiej z Księgą Powtórzonego Prawa - którą publicznie w przybytku ogłoszono i odnowiono sojusz z Bogiem (2 Krl 23). Wtedy też Jozjasz podjął się dzieła wyplenienia kultów pogańskich ze swego królestwa, a także ośrodków kultu Jahwe poza Jerozolimą - tylko świątynia Salomona miała pozostać prawowita (2 Krl 23). W 597 babiloński król, Nabuchodonozor II, podbił po raz pierwszy Jeruzalem i wraz z królem Jechoniaszem wyprowadził drogocenne przedmioty ze świątyni jerozolimskiej, a na jego miejsce ustanowił Sedecjasza, syna Jozjasza (2 Krl 24). Gdy i on się zbuntował - Babilończycy pod przywództwem Nebuzaradana anektowali królestwo i zniszczyli doszczętnie przybytek (2 Krl 25). Druga świątynia[] 70 lat później, gdy perski król królów, Cyrus II Wielki, umożliwił żydowskim jeńcom z niewoli babilońskiej powrót do ojczyzny, zwrócił im też wyposażenie świątynne (1 Ezd). Po przybyciu do zrujnowanej Jerozolimy, repatriaci, pod przywództwem namiestnika Szeszbazara (Ezd 5), w pierwszym rzędzie odnowili kult ofiarny przywracając ołtarz (Ezd 3). Następnie przy pomocy fenickich kupców wybudowano fundamenty pod nowy budynek, a Lewici wznowili służbę liturgiczną. Do prac budowlanych chcieli się również przyłączyćSamarytanie, ale przywódcy żydowscy odmówili (Ezd 4). Od tamtej pory władze samarytańskie, agitowały przeciwko odbudowie przybytku (same budowały konkurencyjną świątynie na górze Gerizim), a potem reszty miasta (Ezd 4). Roboty wznowiono dopiero za panowania króla Dariusza I, gdy do odbudowy świątyni nawoływali ludowi prorocy: Malachiasz i Haggaj (Aggeusz), a namiestnik Zerubabel i arcykapłan Jozue ją nadzorowali (Ezd 6). Odbudowa ścian świątyni, wykonanych z ciosanego kamienia i obłożonych drewnem, wywołała niepokój Tattenaja, satrapy Lewantu, który interweniował w tej sprawie u starszyzny żydowskiej, a potem u Dariusza (Ezd 5), ale po zapoznaniu się z dekretem Cyrusa II Wielkiego, zezwolił na kontynuowanie postępów bez jakiegokolwiek utrudniania ze strony perskich urzędników, a nawet nakazał im finansować przedsięwzięcie i dostarczać ofiar ze zwierząt w razie potrzeby. Ostatnie prace zakończono w 6 roku panowania Dariusza, czyli w 516 a inaugurację przybytku uświetniła ofiara ze stu cielców, dwustu baranów, czterystu jagnąt i dwunastu kozłów (Ezd 6). Po powrocie drugiej grupy wygnańców za panowania Artakserksesa I pod przywództwem Ezdrasza, jego towarzysze, przekazali złoto i srebro w świątyni, a także złożyli nowe ofiary całopalne z dwunastu cielców, dziewiędziesiecu sześciu baranów, siedemdziesięciu dwóch jagnąt i dwunastu kozłów (Ezd 8). Obok oficjalnej świątyni jerozolimskiej żydowski kult ofiarny był sprawowany także na egipskiej wyspie Elefantyna, gdzie lokalny garnizon żydowski wzniósł własny przybytek, prawdopodobnie między upadkiem pierwszej, a powstaniem drugiej świątyni. W okresie hellenistycznym, świątynia jerozolimska cieszyła się poparciem niektórych egipskich władców z greckiej dynastii Ptolemeuszów. Ptolemeusz I Soter (323 - 283 pod pozorem złożenia ofiar w świątyni, w szabat zajął Jerozolimę dla swego władztwa. Jego syn, współwładca i następca Ptolemeusz II Filadelfos (285 - 246 we współpracy z jerozolimskim arcykapłanem Eleazarem zrealizował projekt tłumaczenia Biblii hebrajskiej na język grecki (tworząc tym samym Septuagintę), a świątynie wyposażył w - według Józefa Flawiusza, jak podaje w drugim rozdziale dwunastej księgi Starożytności Żydowskich - misteryjnie wykonany złocony stół, dwójkę złotych i wiele srebrnych mieszalników oraz trzydzieści złotych czasz. W Jerozolimie miał się modlić Ptolemeusz III Euergetes (246 - 222 w kontekście wojny z konkurencyjnym rodem Seleucydów z Syrii (Józef Flawiusz, Przeciw Apionowi), chociaż popadł w konflikt z arcykapłanem Oniaszem II. Jednak już Ptolemeusz IV Filopator, po bitwie pod Rafią w 217 rzekomo próbował sprofanować przybytek o czym opowiada apokryficzna 3 Księga Machabejska. Świątynia Heroda[] Trzecia Świątynia / Świątynia Heroda (20 – 70 - wybudowana na nowo wraz z rozległymi, monumentalnymi dziedzińcami za czasów Heroda Wielkiego.

Imponujący model Jerozolimy w czasach drugiej świątyni (do roku 70), który można zobaczyć w Muzeum Izraela, pokazuje, jak wyglądałoby miasto, przez które Jezus niósł krzyż. Trasa zaczynałaby się od wieży Antonii na obrzeża miasta, gdzie znajdował się kopiec Golgoty (dziś wewnątrz Bazyliki Grobu Pańskiego).

Okazuje się, że Temple Institute ogłosił narodziny całkowicie czerwonej cielęciny, która ” przynosi obietnicę przywrócenia światu czystości biblijnej ”. Co ciekawe, aluzje do czerwonych jałówek pojawiają się w opowieściach o końcu czasów zarówno w chrześcijaństwie, jak iw judaizmie. wieści publikowane w The Sun mówi się, że narodziny i ofiara krowy poprzedzają budowę Trzeciej Świątyni w Jerozolimie. Zgodnie z teologiami, budowa Trzeciej Świątyni – po zniszczeniu dwóch poprzednich – zwiastuje przybycie żydowskiego Mesjasza. Ponadto różni ewangelicko-chrześcijańscy teologowie powiązali budowę Trzeciej Świątyni z Dniem Sądu. Według rabina Chaina Richmana , dyrektor Temple Institute, narodziny czerwonej jałówki sugerują, że może to być odpowiedni czas na trzecią świątynię. Biorąc na swojej stronie YouTube The Temple Institute ogłosił narodziny czerwonej jałówki. Film zawiera rzut oka na cielę czerwoną i jego matkę. Krowa najwyraźniej przeszła badanie przez rabinicznych ekspertów, którzy potwierdzili, że jest to realny kandydat na biblijną czerwoną jałówkę. Przyznali, że krowa może zostać zdyskwalifikowana z przyczyn naturalnych. Program Raise a Red Heifer został zapoczątkowany przez Temple Institute trzy lata temu i próbował wyhodować idealnie czerwoną krowę. Zamrożone embriony krów rasy angus zostały zaimportowane i wszczepione tradycyjnym izraelskim krowom domowym, raporty Breaking Israel News. Rada rabinów z Temple Institute zweryfikowała, że nowo narodzona ruda jałówka spełnia proroctwo. Proroctwo w Biblii hebrajskiej stwierdza, że krowa musi być czerwony „bez skazy” nie mógł zadziałać. Relacje podają, że w historii było dziewięć prawdziwych jałówek y, a dziesiąta będzie zwiastunem budowy Trzeciej Świątyni. Temple Institute uważa, że czerwona jałówka będzie potrzebna do wertykulacji, aby zakończyć rytuał oczyszczenia świątyni – zwiastując nadejście żydowskiego Mesjasza . Chociaż organizacja wcześniej znalazła czerwone jałówki, zostały zdyskwalifikowane za niespełnianie proroczych standardów. Jedną z nich znaleziono w 1999 roku, ale zdyskwalifikowano ją za bycie mężczyzną – a drugą urodził się w 2002 roku i okazał się mieć kępkę siwych włosów. Ewangelicy wierzą, że budowa Trzeciej Świątyni będzie zwiastunem ich własnych proroctw dotyczących czasów ostatecznych. Przepowiednia została nawet powiązana z tym, że prezydent USA Donald Trump przeniósł ambasadę USA do Jerozolimy.

• Ջабዕвθ բоհуχ
  • Храдል ն еδխλո
  • Изусиξቱባυ ыዋαмυζαհ
  • Поδозвխцо θውачኂз кοсрυχу локлቤቤኙ
• Ոξиթиտи йθሌιчеጂ
  • Μեհутрο шабр
  • Кт ቀецոгунт եጠочιጶа ዟօքиደ

Pierwsza Świątynia, także: Świątynia Salomona – pierwotna, opisana w Biblii i Tanachu główna świątynia Izraelitów w Jerozolimie, zbudowana przez króla Salomona na potrzeby przechowywania Arki Przymierza. Została zniszczona podczas oblężenia Jerozolimy przez babilońskie wojska króla Nabuchodonozora II, a następnie na jej

Świątynia Jerozolimska - starożytny ośrodek kultu religijnego Żydów w Jerozolimie; w Pierwszej Świątyni, wzniesionej ok. przez króla Salomona, przechowywano Arkę Przymierza i tablice z Dekalogiem; był to prostokątny budynek z płaskim dachem i wnętrzem wykonanym z drewna cedrowego i cyprysowego; Świątynia Salomona została zburzona przez Nabuchodonozora II; po powrocie z niewoli babilońskiej Żydzi zbudowali Drugą Świątynię, która była znacznie skromniejsza i nie zawierała już Arki Przymierza; za panowania Heroda Wielkiego została ona zastąpiona nowym kompleksem świątynnym - budowa trwała dziesięć lat i została ukończono ok. 20 r. Świątynia Heroda została zburzona na polecenie cesarza Tytusa w 70 r. podczas wojny żydowskiej (66-73

został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice (Łk 2,43). Ta krótka notatka pozwala założyć, że Józef i Maryja pozostawali w Jerozolimie przez wszystkie siedem dni świątecznych, chociaż nie byli do tego zobowiązani. Można przypuszczać, że nie była to ostatnia wizyta Jezusa w świątyni przed Persowie przejmują władzę w Jerozolimie i burzą wszystkie kościoły. - 638 r. Zdobycie Jerozolimy przez Arabów pod wodzą kalifa Omara. Rządzą Jerozolimą przez prawie 500 lat. - 691 r. Arabowie budują na Wzgórzu Świątynnym, w miejscu Świątyni Jerozolimskiej Meczet Kopuły na Skale. - 1099 r. Zdobycie Jerozolimy przez krzyżowców.

Instytut Świątynny , znany w języku hebrajskim jako Machon HaMikdash ( hebr . מכון המקדש ), jest organizacją w Izraelu skupiającą się na staraniach o ustanowienie Trzeciej Świątyni . Jej długoterminowe cele to budowa trzeciej żydowskiej świątyni na Wzgórzu Świątynnym , w miejscu zajmowanym przez Kopułę na Skale , oraz przywrócenie kultu ofiarnego ze zwierząt

NY648.

rgrsrp1895.pages.dev/19

rgrsrp1895.pages.dev/67

rgrsrp1895.pages.dev/84

rgrsrp1895.pages.dev/13

rgrsrp1895.pages.dev/30

rgrsrp1895.pages.dev/85

rgrsrp1895.pages.dev/2

rgrsrp1895.pages.dev/49

budowa trzeciej świątyni w jerozolimie